KEINUA ETA MARTIN-a ROBERTO-ako REFLEXION-a

 

Roberto Martín oreka plastikoko eta antolamendu kromatikoko margolari bat da. Bakoitza

bere koadroetako zeinetan arrazoi zentralaren gainean harmonikoki kokatzen ari diren unitatea da

itxuratzen duten elementu desberdinak. Ardatz-puntua eta espazio potenciador desberdinak daude.

Honengatik iruditzen da pintura erraza, baina bai aurkezpenetan bai lantzean,

alderdi askoz konplexuagoak aurki ditzakegu.

 

 

 Materia eta planoak

 

 

Barreiatutako konnotazio sinbolikoak aurkitzea posiblea da; izatekotan, ez dira

erabakigarriak, baizik eta gaiak tratatzea eta haiek egokitasunez espazioan kokatzea aitzakiak. Eta hor

oroitutako sinfónicamente-ak da bere lerroak, trinko edo arinak, beti burutzen dituen tokian, zein

gris zurbilak, urdinak, sienas-a. Kezka nagusia kolorea lantzea eta kolorearen gainean bat egitea da

enpaste sotiletako sortak. Darabilen ehundura aberatsa da, materia banatzen du arabera

planoaren, hurbiltasunaren edo tonuetatik urruntzearen beharrak.

 

Bagaude batzuetan arintasunaren gainean altxatzen den pinturaren aurrean berriz beste batzuk

zirrarak finkatzen dituzte egiaztatuta. Roberto Martín-ek materia egiten du emankorra, kontuan hartzen du

hura oihalaren gainean hedatzean orduan oinarrizko zentzua. Materiak sekretuak ezkutatzen ditu. Misterioa da

hartan berean eta halako bezala tratatu behar da, bere oscuridades-erronka neurrigabean. Roberto Martín-ek materiaren baldintza iheskor hau ezagutzen du eta esnatuz analizatzen du

dabilen sekretuak. Itxura honetan, teknika-asimilazioaz eta hitz egitea posible da

materiaren tratamendu burutsuak.

 

 

Arrazoia eta espiritua

 

 

Roberto Martín-en lanak drama, samurtasuna, sartzen den giro intimoak jasotzen ditu

etsipena eta itxaropena, maitasuna eta maitasun-eza. Bere bizipenak oso eta, irekita dira

pintura-mota hau sentikortasuna a 1etatik egin daiteke soilik. Kontua Roberto Martín-entzat

nattraleza, baina altuera berera hura, ia beti hura gaindituz, egoerak daude

gogoarenak, hots, hunkitzen duten zirkunstantzia guztietako abaniko adierazkor zabala eta

arrastatzen duten egoerak.

 

 Haiek zehazki ulertzeko sakon koadro bakoitzean lana ematera betebeharpekoa ikusten da. Ez du egiten

transkripzioak edo errealitateko erretratuak. Bere pintzela pultsioek berekin ekarrita mugitzen da; hala ere,

kontrol zaileko hasiera batean, indar-errepertorio hau gogoetek edukita ikusten da

piktorikoak ondokoak.

 

Hala ere, pultsioa eta gogoeta Roberto Martín-en bat etortzeko amaitzen dira. Nahasten dira

eta, buru sortzaileak eta naturak, espiritua eta arrazoia trukatzen dituzte. Arrazoia eta natura

margolariaren karga espiritualari buruzko erreferentzia bezala balio dezakete, baina materia ikusgaia ere jaiotzen zaio

irudimenean. Azkeneko emaitza unitateko egindako irudikapena da.

 

Roberto Martín-ek unitate horretatik abiatuz koadro bat eraikitzea daki, hura denez gero

azkenik sorreraren tentsioak justifikatzen ditu. Horrela bere soledades-ak, bere memoria, daramatza koadro bakoitzera,

minean edo maitasunean bizi izandako egoerak.

 

 

izitza-forma bezala pintura

 

 

Erraza da Roberto Martín-en lana tiraldi intimoetan sabelean hazten dela harengatik guztiagatik ondorioztatzea

pertsonala behar duela bere errealizaziorako. Hartan bere sentsazioetako agertokia aurkitzen du

erromantikoak, nahiz eta pintura autobiografikoko zorroztasunarekin hitz egin ezin izan. Bere koadroek ez dute kontatzen

ezta ere ez dute inongo historiarik kontatzen. Ote barrurantz historia kontatzen badute. Burua da

axolagabearen formengatik urpean igeri egitea zehazten duen artista, beste aurpegia, edo desberdinak aurkitzea

errealitateko, aurpegiak. Helburu hau lortzeko, margotzen du. Eta bizitzako eta forma bezala pinta

esistentzia.

 

Lan hauetan maila poetikoak funtsezkoak izan daitezela zurtzea ez da, ondo subjektiboak

edo helburuak; bere funtzioa betetzen dute elkarrekiko bertakotuz.

• Roberto Martín-en pintura kokatutako irudien metafora da zabal bat barruan

espazio sortzailearen sortzea, argi isilez bete-bete egindako espazioa. Esperientzia teknikoa du eta

irudimena, ordén-a, kolore intentsitatea, orekadun bolumenak. Enplegua nabarmentzera oso

materialetako estututa, bai haiek bultzatzeko konbinatzen dituenean bai bilatzen duenean

garrantzia. Pintura bat, laburbilduz, leuna eta denbora hunkigarri berean.

 

 

FERNANDO PONCE